سرمقاله: کاشکی به مدرسه نمی رفتم سرمقاله

"این مدرسه‌ها چشمان هیچ کس را به پشت چشمان پلنگی نرسانید و معمولا تولیدات آنها،آدم‌هایی پرمدعا و بی‌احساس با شمشیرهایی از رو بسته برای قلب‌های یکدیگر بود سرمقاله‌ کاشکی به مدرسه نمی‌رفتم علی شمیسا (به تصویر صفحه مراجعه شود) من دارم به عکس خود می‌نگرم که هیچ شباهتی به واقعیت دوران کودکی‌ام‌ ندارد و خیال مادرم را ورق می‌زنم که چه آرزوهایی برای من می‌کاشت و مرا ستاره دنباله‌دار آرزوهای خود می‌دانست. روان من گویی با واقعیت زندگی‌ خود رودربایستی دارد و از این همه تهمت و ناسزا در سایه سکوت ایستاده و دیگر آوازهایم هیچ اشتیاقی برای تحریر ندارند. شیطان،امروز دارد خود را از طریق من تجربه می‌کند و خود من امروز شیطانی شده‌ام که فلسفه زندگی تدریس می‌کنم و دیگر آن‌ ترانه‌های ایلیاتی را به یاد نمی‌آورم."