خلاصه ماشینی:
"حال بار دیگر به پرسشی که قبلا به اختصار مطرح کرده بودیم،بازگردیم و آن این که،بر اساس پنداشتهای هستی شناختی فیلم که آدرنو با آنها درگیر بود،تحلیل او از فیلم در دورهی سلطه سرمایه داری انحصاری چگونه است؟ او آن که باید نکتهای را برای چندمین بار تکرار کنیم که تحلیل آدرنو از صنعت فرهنگ،نخستین نقد نسبتا بنیادین فرهنگ تودهای در قیاس با محافظه کاران بود.
75تعجب آور نیست،اما جریان اصلی نقد فیلم در بیست و پنج سال اخیر برای دفاع از موقعیت سینما به عنوان هنری که تحت فشار سرمایه داری قرار دارد،به همان نتایج آدرنو رسیده و معتقد است که «دخالت نیروهای پرقدرت اقتصادی»در تمام«سطوح،از ساخت تا پخش فیلم وجود دارند و این موجب محدود کردن فیلم شده است.
او در ابتدا،نسبتی دیالکتیکی میان تکنولوژی و سرمایه داری قایل بود و چنین اظهار عقیده کرد:«حتما باید خاطر نشان کرد که تکنولوژی موجب قدرت دستیابی به اجتماع میشود؛و این قدرت در اختیار کسانی است که دست بالای اقتصادی را در اجتماع دارد.
»96 مارتین جی به هنگام نقل انتقاد آدرنو از رادیو،به همین نکته اشاره میکند و مینویسد که اگرچه،آدرنو به استاندارد کردن بر اثر شیوع اخلاق مبادله در سرمایه داری معتقد است،ما هم چنین باور دارد که تکنولوژی خودش فینفسه«از طریق استاندارد کردن حتی بر جوامع با شیوههای تولید غیر سرمایه داری نیز مستولی خواهد شد،زیرا استاندارد کردن تکنیکی مستلزم ادارهی متمرکز است.
و این هنگام دوستی و مشاورت او با زیگفرید کراکائر است که در نوشتن کتاب از کالیگاری تا هیتلر؛تاریخی روان شناختی از سینمای آلمان(پرینستن،7491)از آرای آدرنو سود برده بود؛به ویژه وقتی بحث میکند که فیلم به دو دلیل نسبت به سایر رسانهها،بهتر «بازتابدهندهی ذهنیت»یک ملت است:1."