چکیده:
شب قدر شبی است که ثواب به جای آوردن عبادات در آن از سایر شبهای سال افروتر است. در روایات رسیده از معصومان شب خاصی به عنوان شب قدر معین نشده، بلکه یکی از شب های نوزدهم، بیست و بیست و یکم و بیست و سوم ماه رمضان، شب قدر دانسته شده است. این که دلیل عدم تعیین شب مشخصی چیست، موضوعی است که در این مقاله بدان پرداخته می شود.
خلاصه ماشینی:
"محمد بن یعقوب کلینی از علی بن ابراهیم،از پدرش از ابن ابی عمیر،از عمر بن اذینه،از فضیل و زراره و محمد بن مسلم،از حمران روایت میکنند که:حمران از ابا جعفر علیه السلامدر مورد قول خداوند-عز و جل-{/إنا أنزلناه فی لیلة القدر/}پرسید،امام علیه السلام فرمود:بله،شب قدر و آن در هر سال در ماه رمضان در دهۀ آخر آن و قرآن جز در شب قدر نازل نشدهاست،و آن شبی است که خداوند عز و جل دربارهاش فرموده«{/فیها یفرق کل أمر حکیم؛/}درآن شب هر امری بر طبق حکمت الهی تنظیم میگردد».
***اما در پاسخ به سؤال دوم در مورد احتمال مردد گذاشتن شب قدر بین شبهای نوزدهم وبیست و یکم و بیست و سوم باید گفت: در ابتدا،استاد مطهری جریان به میقات رفتن حضرت موسی علیه السلام را-که در سورۀ اعراف{o(12).
المیزان،ج 20،ص 333o} آیۀ 142{/و واعدنا موسی ثلاثین لیلة و أتممناها بعشر/}آمده-مطرح کرده و میگوید: در این سی شب حضرت موسی علیه السلام کمال مجاهده را میکرد تا شایستگی نهایی را براینزول الواح پیدا کند؛سپس از عبارت{/و أتممناها بعشر/}چنین نتیجه گرفتهاند که چونحضرت موسی علیه السلام نتوانست دورۀ سلوک خود را در سی شب به پایان برساند خداوندمتعال ده شب اضافه فرمود تا دورهاش به پایان برسد؛پس از آن حال امام علیه السام را با حضرتموسی علیه السلام مقایسه کرده و اینگونه نتیجه گرفتهاند که امام علیه السلام هم برای خود دورهای دارد واگر آن دوره را تا شب نوزدهم به پایان برساند؛ملائکه در آن شب بر قلب شریف امام علیه السلامنازل شده و آن شب شب قدر است،ولی اگر دورۀ خود را در آن شب به پایان نرساند،شبقدر موکول به شبهای بعد یعنی بیست و یکم و بیست و سوم میشود."