چکیده:
از لحاظ آرمانی،آموزش کارآمدی روزنامهنگاری،شامل رهبری استراتژیک فردی است که با قواعد، تکنیکها و بایستههای رقابت رسانهای آشناست و بالاخره میداند که بازی رسانهای را چگونه باید برد.ولی در عالم واقع،نه مدرک دکترا و نه تجربه حرفهای،هیچ کدام الزاما به آموزش رهبری کارآمد روزنامهنگاری در کلاس درس نمیانجامد.از لحاظ ادراکی،یک مدرس و یک تعلیمدهنده را میتوان به ترتیب به دو مربی تشبیه کرد که یکی هیچ گاه خودش بازی نکرده و دیگری یک بازیکن حرفهای بوده است.مقالهء حاضر که بر گرفته از فعالیتهای یک کارگاه رسانه در لائوس است،میکوشد تا نادرستی دوگانگی موجود میان آموزش دانشجویان دانشگاه و تربیت روزنامهنگاران با تجربه را روشن کند.
خلاصه ماشینی:
"اگر چه هم دانشجویان دوره کارشناسی روزنامهنگاری و هم متخصصان میان- تجربه،هدف واحدی را با شرکت در کارگاههای آموزش روزنامهنگاری دنبال میکنند-که همان فراگیری،گسترش،و افزایش مهارتهای ژورنالیستیشان است -ولی آنان پس زمینههای فرهنگی، معرفتی و تجربی مختلفی دارند و به همین علت انتظارشان از کلاس درس نیز متفاوت است؛دانشجویان دوره کارشناسی ارشد یا کسانی که تازه مدرک اول خود را گرفتهاند و در رسانهها کار میکنند،یا سالهای متعدد در بخشهای غیر مرتبط با رسانهها فعالیت داشتهاند.
به اعتقاد من،وظیفه کلیدی یک مدرس واداشتن دانشجویان-به عنوان روزنامهنگاران بالقوه-به این است که خوب مطالعه کنند،به خوبی در جریان امور قرار گیرند،نسبت به محیط اطراف خود حساس باشند،در مورد اهداف زندگانی خویش تفکری انتقادی داشته باشند،درباره مسائل و پیامدهایی که به واسطه گزارشهای روزنامهنگاران برای جامعه به وجود میآید،بیندیشند.
اگر چه آموزش دوره کارشناسی بیشتر در راستای مجهز کردن دانشجویان به مهارتهای رسانهای اولیه است،ولی کارگاههای آموزش رسانه بیشتر در زمینه نشان دادن جهت عمل میکنند چرا که اصولا بدان سبب طراحی شدهاند که به روزنامهنگاران مجرب بیاموزند عملکرد فعلی خویش را از طریق درک انتقادی ارزشهای هنجاری و عملی شغل خود مورد تجدید نظر قرار دهند و نیز بدیشان بیاموزند که از طریق این تفاهم،چطور میتوانند خرد و بصیرت عملی تازه کسب شدهشان را در راستای تحکیم کار و وظایف خود در جامعه به کار گیرند.
شیوه عمل کلاسهای کارگاهی به شرح زیر است: *خود-ارزشیابی روزنامهنگاران از انگیزه شخصی و موضعگیری در قبال شغل؛ *جای دادن ارزشهای ژورنالیستی حرفهای شرکتکنندگان در زمینههای چند فرهنگی؛ *بالا بردن سطح دانش و آگاهی شرکت کنندگان از کاربردهای ژورنالیستی در جامعه مربوطه؛ *ایجاد چالش میان ارزشهای خبری غالب شرکتکنندگان با معیارهای جایگزین؛ *به کارگیری مفاهیم و اصول رسانهای در مورد واقعیتهای اقتصادی،سیاسی و اجتماعی."