چکیده:
ابو الحسن خان ایلچی برای جلب همکاری با انگلستان به عنوان نخستین سفیر رسمی ایران رهسپار لندن شد.ایلچی همچون بسیاری از دولتمردان هم عصر خود از مسائل سیاسی و بین المللی بیخبر بود و تجربهء سیاسی و دیپلماتیک نداشت.از این رو در رویارویی با پدیدههای نوین تمدن غرب به روبنا توجه رد و از زیربنا غافل شد و ویژگیهای استعماری غرب را نادیده گرفت:به گونهای که در برخرود با جلوههای تمدن غرب منفعل شد و با حیرت و شیفتگی تقلید از غرب را توصیه کرد.
خلاصه ماشینی:
"ابو الحسن خان ایلچی برای جلب همکاری با انگلستان به عنوان نخستین سفیر رسمی ایران رهسپار
که نگارنده میکوشد با مطالعهء موردی میرزا ابو الحسن خان ایلچی شیرازی به تبیین این موضوع
میرزا ابو الحسن خان به عنوان نخستین سفیر رسمی ایران در لندن(دو دوره)،نمایندهء
(*)محمد حسین صدر اصفهانی،دومین صدر اعظم فتحعلی شاه قاجار و باجناق میرزا ابو الحسن خان ایلچی بود.
صدر اصفهانی از این فرصت اسافاه کرد و میرزا الو الحسن را برای تصدی این
ایلچی در این مأموریت نیز موفق نشد؛زیرا روسیه اختلاف با انگلستان را کنار گذشته بود و
این مقاله به تبیین دیدگاه میرزا ابو الحسن ایلچی دربارهء غرب،با در نظر گرفتن ویژگیهای یاد شده
ایلچی در انگلستان-که در آن زمان نماد تمدن غرب بود-با دنیایی جدید روبهرو
میرزا ابو الحسن خان ایلچی در مسیر رفتن به انگلستان از کشورها و شهرهای مختلف عبور
میرزا ابو الحسن خان ایلچی به دو مورد از بازدیدهای خود در بندر پلیموت اشاره میکند.
ایلچی جزو رجال طرفدار سیاست انگلستان در ایران بود و آشکارا از آن دولت مستمری و
مطالب سودمند دیگری که محمد هادی علوی شیرازی در کتاب دلیل السفراء راجع به دیدگاههای سیاسی میرزا ابو الحسن خان ایلچی نوشته به حافظهء تاریخ سپرده شده است.
ابو الحسن خان ایلچی در نامههایی که به هنری ویلوک،کاردار سفارت انگلستان در تهران،در مورد
در نامهء اول،نگرش سطحی ایلچی مشخص است و چنین به نظر میرسد که او فکر کرده
اما حقیقت این بود که در آن مقطع،روابط ایران و انگلستان دورهء رکود خود را سپری"