چکیده:
مقاله حاضر به بحث دربارهء سیر تحول نهادها و سازمانهای بینالمللی و عملکرد موفق و یا ناموفق آنها در مقاطع مختلف تاریخی پرداخته و ضرورت وجود آنها را در عصر حاضر یادآور میگردد.نویسنده همچنین پیشنهادهایی دربارهء اصلاحات و تعدیلهایی که باید در نهادهای بینالمللی جهت تطبیق با شرایط کنونی نظام جهانی صورتگیرد،مطرح میسازد.هرچندکه تمامی نظریان نویسنده کاملا قابل تأیید نیست اما خواندن این مقاله به درک روشنتر جایگاه نهادهای بینالمللی در نظام جهانی و نقشی که در آینده میتوان برای آنها متصور بود،کمک میکند.
خلاصه ماشینی:
"آیا ناتو باید گسترش یابد؟شورای امنیت ملل متحد چگونه میتواند اطمینان حاصل کند که بازرسان سازمان ملل به حوزههایی دسترسی پیدا خواهندکرد که ممکن است عراق در آنها به فعالیت در زمینه ساخت سلاحهای ممنوعه اشتغال داشته باشد؟تحت چه شرایطی چین باید در سازمان تجارت جهانی (WTO) پذیرفته شود؟ صندوق بینالمللی پول (IMF) برای آنکه به عنوان آخرین چاره همچنان بتواند مقام خود را به عنوان وامدهندهای معتبر به کشورهایی نظیر اندونزی،کره و تایلند حفظ کند،یعنی کشورهایی که در سال 7991 در معرض تهدید فروپاشی مالی قرار گرفتند،به چند میلیارد دلار پول نیاز دارد؟آیا پروتکل آزمایشی کیوتو در زمینه تغییرات آب و هوا میتواند مجددا مورد مذاکره قرار گرفته، تصویب شود و به نحوی مؤثر به اجرا گذاشته شود؟آیا عملیات آتی حفظ صلح سازمان ملل متحد را میتوان برخلاف شکستهای این سازمان در بوسنی و سومالی،مؤثرتر ساخت؟ این پرسشها به نشان دادن اهمیت فزایندهء نهادهای بینالمللی برای حفظ نظم جهانی کمک میکند.
چرا نهادهای بینالمللی باید اصلا در جهانی وجود داشته باشند که تحت سلطه دولتهای دارای حاکمیت قرار دارد؟این پرسش در صورتی که نهادها در تقابل با دولت و یا مافوق آن تلقی شوند،غیر قابل پاسخ به نظر میرسد،اما اگر نهادها به عنوان ساز و کارهایی مدنظر گرفته شوند که به دولتها برای تحقق اهدافشان کمک میکنند،دیگر نمیتواند این چنین باشد.
آشکار شدکه لازم است این مسأله در قالب جدیدی مطرح شود:یعنی نه اینکه«آیا دولتها درپی دستاوردهای نسبی یا مطلق هستند؟»بلکه«تحت چه شرایطی حتی از همکاری متقابل سودمند چشمپوشی میکنند تا قدرت و جایگاه نسبی خود را حفظ کنند؟»هنگامی که تنها دو بازیگر عمده وجود دارند و دستاوردهای یک طرف ممکن است به طرز قاطعی روابط قدرتمندانه را تغییر دهد دستاوردهای نسبی،بزرگ جلوه میکنند؛برای مثال،در مسابقه تسلیحاتی یا رقابت انحصارگرایانه (مانند رقابت بین ایرباس و بوئینگ)."