سفر از عصر اساطیر تا عصر ارتباطات مقاله

سفر از عصر اساطیر تا عصر ارتباطات مهرداد جوانبخت حیات نو، 14/12/80 در اساطیر، سفر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ سفر از قعر تاریکی‌های نفسانیت بهسوی بلندای روشن ملکوت؛ سفری طاقت‌سوز برای رستن از خود؛ برای پیوستن به او. «اودیسه»، یکی از قدیمی‌ترین اسطوره‌های سفری جهان است. زیباترین و والاترینبخش‌های شاه‌نامه حکایت سفر قهرمانان آن است. منطق‌الطیر عطار نیشابوری نیز از سفرروحانی مرغانی حکایت می‌کند که در جست‌وجوی معنای خویش هستند. فرهنگ هر جامعه برآیندی از خواسته‌ها، آرمان‌ها، سنت‌ها، آداب، رسوم و هنجارهایپذیرفته شده افراد آن جامعه است. بی‌تردید رشد و پویایی فرهنگ‌ها در گرو شناخت متقابل آنها از یکدیگر و تعامل و تعالیسازنده آنهاست. در واقع فرهنگ هر جامعه‌ای همچون رودی است که در حالت رکود وایستایی دچار تعفن شده، به مردابی مرگبار تبدیل می‌شود؛ ولی با پیوستن به دریای بی‌کرانفرهنگ‌های جوامع دیگر، هر لحظه شاداب‌تر و خروشان‌تر می‌شود و حیات آن تداوممی‌یابد. در گذشته پیوند فرهنگ‌ها از طریق سفر جهان‌گردان و سیاحان محقق می‌شد که البتهبه دلیل فقدان امکانات رفاهی لازم با رنج‌ها و مشکلات بسیاری مواجه بوده است. روند پیوند فرهنگ‌ها و شناخت متقابل آنها از یکدیگر و به تبع آن، فرایندتوسعه فرهنگی شتاب بیشتری گرفته است. فرهنگ ایرانی نیز برای حفظ حیات خویش و برای افزایش غنای درونی و پویاییخویش لازم است که اولا با فرهنگ‌های دیگر ارتباطی معقول و عمیق برقرار سازد؛ ثانیا دراین ارتباط متقابل، دست به گزینش و پذیرش عناصر مثبت آن فرهنگ‌ها بزند و ثالثا پیرایه‌هایخرافه‌پرستی و باورهای موهوم غیر عقلی را از چهره خویش بزداید تا به رشد و بالندگی برسد.