خلاصه ماشینی:
برای ترجمان معماری حساس بدن زنده به فضای جدید هوشمند،سرمشق اطلاعاتی را باید از منطق مکانیکی و کامپیوتری ماشین انتزاعی رهانید و آن را به صورت منطق پیچیدگی بصری و ما بعد الطبیعی درآورد،منطقی که اساس فیزیکی یا مادی نظام‌های زنده را تشکیل می‌دهد.
در حالی که معماری به‌عنوان طرحی مشخص که برای ابژه مرکز تعیین می‌کند بدن را به مثابه مدل غیرقابل اندازه‌گیری می‌پندارد،و ساختارشکنی قطعیت و صلابت فرم،زمانی که ابژه از شبکه‌ی ارتباطات محو می‌شود و گرایش پروژه محدودیت‌های بین فضای فیزیکی و telematic پیچیدگی منطقه‌ی پیشابین جدید بین طبیعت و خلاقیت،بدن و رویه‌ی ساخته‌شده،رویه به مثابه محدودیت فضا و فرا رویه به مثابه پنجره‌ای رو به جهان یا اثرات متقابل را گسترش می‌دهد،همان مسئله‌ی صوری رو به زایل شدن می‌گذارد.
برای ترجمان معماری حساس بدن زنده به فضاهای هوشمند جدید،الگوی اطلاعات باید از منطق مکانیکی و محاسباتی ماشین انتزاعی به منطق بصری و پیچیدگی استعاره‌ای تغییر یابد،منطقی که شالوده‌ی فیزیکی یا مادی نظام‌های زنده را می‌سازد.
(
, 
, 
)
