چکیده:
حمله نظامی دولت نئو محافظهکار حاکم بر کاخ سفید اسفند 1381 به کشور عراق منجر به فروپاشی رژیم بعثی حاکم بر آن کشور گردید.متعاقب آن،دوران انتقالی عراق شروع گردید.بنا به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد،میبایستی این دوران با تصویب قانون اساسی، تشکیل مجلس نمایندگان و روی کار آمدن دولت تا آخر سال 2005 به اتمام میرسید که این گام با رفراندوم قانون اساسی در مهرماه 1384 و در پی آن انتخابات مجلس و انتصاب دولت برداشته شد.روند سیاسی عراق در راستای تغییرات ریشهای در ساختار متمرکز و سرکوبگر نظام حکومتی سابق،برچیده شدن نظام هژمونی اقلیت حاکم،نقش آحاد،مردم در تعیین سرنوشت خود،مشارکت مردم در حاکمیت و...بوده و این تغییرات نوید دهنده عراقی متکی بر آرا و مشارکت مردم و همچنین تعامل و همکاری با کشورهای منطقه و جامعه جهانی میباشد.با توجه به جایگاه مهم عراق به عنوان یک کشور همسایه جمهوری اسلامی ایران و اهمیت محوری قانون اساسی آن کشور در شکلدهی به عراق نوین،این مقاله به دنبال ارائه شناختی از قانون اساسی مزبور و پیامدهای سیاسی-امنتی اعمال آن بهویژه در قالب نظام فدرالی بر مسائل قومیتهای کشورمان و همچنین درونمای روابط دو کشور میباشد.این بررسبی بنیانگر پیدایش یک تغییر ریشهای در رابط دو کشور از یک وضعیت«خصمانه»به یک همکاری«دوستانه»میباشد.
خلاصه ماشینی:
"[9] گرچه توقع جریان ائتلاف یکپارچه شیعیان در تبیین جایگاه اسلام از جمله شناخته شدن اسلام به عنوان تنها منبع قانونگذاری به علت مخالفت برخی جریانان داخلی و برخی کشورهای ذینفوذ از جمله اکراد،جریانات لائیک،امریکا و انگلیس محقق نشد، اما غیرمجاز تلقی شدن تدوین قوانین در تعارض با احکام ثابت اسلامی و همچنین دیگر موادی که در فوق بدانها اشاره شد،دال بر موفقیت جریانات اسلامگرا در گنجانیدن سطح قابلقبولی از خواستههایشان است که این امر میتواند ضمن اینکه از شکل گیری عراق با هویتی غیرواقعی و یا مخالف با اعتقادات اسلامی مردم این کشور جلوگیری نمایند،همچنین این تاکید بر هویت اسلامی میتواند منجر به نزدیکی و همخوانی هرچه بیشتر نظامهای حکومتی و بهویژه قوانین عراق با کشورشان شده و از بروز چالشهایی که میتواند ناشی از عقائد و ارزشهای متعارض بین نظامهای حاکم بر دو کشور باشد،جلوگیری به عمل آورد.
درج موارد فوق در قانون اساسی عراق پیامدهایی را برای کشورمان به دنبال خواهد داشت که به اهم آنها ذیلا اشاره میشود: رژیم بعثی عراق در سنوات قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به دفعات نسبت به اخراج غیرانسانی دهها هزار نفر از اتباع جمهوری اسلامی ایران مقیم در آن کشور و همچنین عراقیهای معارض به کشورمان اقدام نمود که این افراد با معضلات بسیار عدیدهای مواجه شده و متقابلا جمهوری اسلامی ایران نیز دچار مشکلات زیادی گردید."