هنر خصوصی - مجله مهر (فرهنگی، هنری، اجتماعی) مقاله

"صورت خیال‌ بهرام دبیری‌ نقاش‌ آدم‌های‌ گندمی مهرداد قومسی (به تصویر صفحه مراجعه شود) تفاوتی میان آن‌چه غلامحسین ساعدی در نمایشگاه سال 45 برای‌ دبیری جوان نوشته است،با امروزش نمی‌بینید: «ماده‌ی اصلی کار او آدمیزاد است» وقتی مفهوم زیبایی به انسان تعبیر می‌شود،هنر می‌شود انسان‌نگاری؛ در هنرهای تجسمی،این یعنی کشف هر آن‌چه زیبایی است با کشیدن‌ مکرر آدمیزاد،آن قدر که حتی گاوهایت،پرنده‌هایت‌ و گندم‌هایت هم بیانی آدم‌وار می‌یابند. (به تصویر صفحه مراجعه شود) بیان ثابت و روایی منسجم‌ دبیری-که در میان نقاشان ما، به دلیل و بهانه‌ی تجربه‌گرایی‌ و خودآموزی و معاصر بودن، به عنوان ایراد مطرح می‌شود -همان جمله‌ی کلیشه‌ای‌ رایج«می‌خواهم به بیان خودم‌ برسم»است که از دهان هر اهل هنری می‌شنوی و هیچ گاه‌ محقق نمی‌شود. هنر در ایران عملا از هیچ حمایت دولتی برخوردار نیست و آن‌ بخشی که تصور می‌شود مورد حمایت دولتی است،آیا نام هنر را بر دوش می‌کشد؟ اکثر درآمد هنر و هنرمند ایرانی از طریق ارتباطات و تبادلات‌ فرهنگی بخش خصوصی تأمین می‌شود و این مقوله با یک آمار ساده قابل محاسبه و ارزیابی است."