شعر - مجله کاوه (مونیخ آلمان) ادب و هنر

"انکارا-دی 53 سوخته میتوان باور کرد که مرا هیچ دگر باور نیست‌ و دلم سرد شده است‌ دل پرآتش و پرشعله من سرد شده است‌ همچو ان سوختگان* "پیش من‌"کعبه و بتخانه یکیست‌ حرم و دیر یکی مسجد و یخانه یکیست‌" لیک آنها دلشان روشن بود همه باور بودند همه را پر،همه جا نور"خدا"میدیدند و هزاران افسوس‌ و هزاران اندوه‌ که برای دل من کعبه و بتخانه تهیست‌ حرم و دیرتهی مسجد و میخانه تهی است‌ هیچ جا نوری نیست‌ همه جا تاریکست‌ دل پرآتش و پرشعله من سرد شده است‌ و مرا هیچ دگر باور نیست‌ و مرا هیچ دگر باور نیست."