آرامگاه سعدی - مجله آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت) ادب و هنر

دکتر صورتگر-استاد دانشگاه آرامگاه سعدی >CS< صبح کاین چادر نیلی ز فلک برگیرند سیهی را اثر از صفحۀ خاور گیرند! آب یاقوت بر این سقف شبه‌گون پاشند تیره‌دامان افق در زر احمر گیرند! نیزه‌بازان سراپردۀ خورشید،بقهر تیغ بر فرق سپیدار و صنوبر گیرند! مرکب روز ز که برشود و چلچلگان تهنیت را بسوی بام فلک پر گیرند! دل‌پسندان گره زلف سیه باز کنند#شانه زان خرمن مواج معنبر گیرند! با همه نرگس نورسته که یابند بباغ#نپسندند که تاج از در و گوهر گیرند! *** هنری مردم دانا چون ببستان آیند#مجلس انس بآئین تر و بهتر گیرند! سبزه‌ئی،تازه‌رخی،آب روانی،طلبند#جای در پای درختان تناور گیرند! دیده بر گونۀ ساقی بگمارند و،نشاط#زان گل تازه شاداب معطر گیرند! *** خسرو ملک سخن آنکه زبانش را خلق#تالی تیغ شرارافکن حیدر گیرند! بهر ثبت سخنش نادره‌گویان جهان#همه چون مکتبیان خامه و دفتر گیرند! از غزلهای روان‌پرور او زنده‌دلان#رقص در پای خم و بر سر منبر گیرند! پارسی را بجهان رونق و آوازه از اوست#همه زان گنج بگیرند و مکرر گیرند! فری آن مردم دانا که چو مرگ آیدشان#لب ببندند ولی زندگی از سر گیرند! در موزون سخن را که بها نتوان کرد#نفروشند،که خود زر مزور گیرند! شاهبازان قوی‌پنجۀ دراج شکار#ننگشان آید اگر صعوۀ لاغر گیرند! این بنا گشت گر از کوشش«حکمت»بر پای#مردم فارس از آن حکمت دیگر گیرند! حق استاد که بر گردن شاگردان است#چون گزارند،ز حق اجر موفر گیرند! بوستان شعرا روضۀ چون مینوی تست#وی بسا فیض کز این روضه و منظر گیرند! تا سخن زنده بود،نادره دیوان ترا#بستایند و ببوسند و ببر در گیرند!