شعر - مجله آرش ادب و هنر

"شعر مه مه می‌آید با پاهای کوتاه گربه‌آسایش. می‌نشیند نگاه میکند به بندرگاه و به شهر چمباتمه می‌زند و می‌رود. میتوانم پیراهنم را درآورم و پاره کنم و صدای جروجر از آن در بیاورم و مردم خواهند گفت: «نگاه،دارد پیراهنش را پاره میکند. » میتوانم پیراهنم را درنیاورم همین دوروبرها به پلکم و مثل پرنده‌ای کوچک آواز بخوانم و توی چشمهاشان نگاه کنم و هرگز نگران نمانم. می‌توانم پیراهنم را درنیاورم."