نفرت - مجله آرش ادب و هنر

"و نگاه‌ها در آستان رؤیت او قانونی ازلی و ابدی را برخاک می‌ریزند... 1. بامداد نفرت من جوهر کبود نفرت را در پنجه‌ام فشردم. و هرگز منتظر نماندم که جوهر همچون کلاغچه فریاد برکشد و شکست تیره‌ی پشتش روباه‌های زیرک ذهنم را از خواب نیمروز برانگیزد. از میله‌های خسته‌ی انگشتانم جوهر چکید: چک.... چک و تمام خشک کن‌های اداره خیسید از مکیدن آن جاری کبود و منشی من که تنبل و زشت است پلک سفید چشمش را با آن کبود کرد. افسوس مرز نفرت من آشکار نیست من بارها؛ با تیرهای چوبی انصاف و یاری معشوقه‌ام؛میم. ژ مرز کویر نفرت را محدود کرده‌ام اما همیشه دستی، یاری او و چوب نشان را ربوده است. افسوس مرز نفرت من آشکار نیست. انبوه کار و زمزمه‌ی کولر و بوی خشک کن خیس نیروی جستجو را در من شکسته است. دریای دور از رویش سپید موج در آستان سبز بهاران بود."