خلاصه ماشینی:
"هرچند مطالعات مذکوره مبنی بر تصورات ذهنی است و در حدود قانون با عمل وفق نمیدهد لکن بطور کلی در بزههای دائم شروع مرور زمان با ختم عملی که جرم محسوب است در یک موقع صورت میگیرد و در این صورت ممکن است گاهی ظاهرا جرمی از نظر تاریخ شروع آن مشمول مرور زمان بنظر رسد و حال آنکه شروع بعمل با طول فاصله و مدت مدیدی بختم آن منتهی شود چنانکه در همان مثال باز داشت غیر قانونی که فرضا مدت بیست روز بطول انجامیده نمیتوان روز اول را که شروع بارتکاب است ملاک شروع مرور زمان قرار داد و باید آخرین ساعت روز بیستمین را که آخرین روز ختم عمل است ملاک شروع اولین روز مرور زمان محسوب نمود و همینطور در موقع نفقه ندادن شوهر بزن خود حقیقة تاریخ هر فصل و انقطاعی باید ملاک شروع بمرور زمان محسوب گردد یعنی اگر شوهر یک روز بزن خود نفقه ندهد و روز دوم بدهد بزه پیوسته در ظرف 24 ساعت واقع شده حساب آن معلوم است و از تاریخ انقضاء آخرین ساعت مرور زمان شروع میشود و لکن اگر شوهر به تناوب از پرداخت نفقه استنکاف ورزد هر نوبت علیحده قابل نعقیب است و بختم آخرین ساعت همان نوبت مرور زمان شروع میشود اما در عمل توالی ارتکاب بزه ولو آنکه یکماه یا بیشتر باشد در حکم یک بزه پیوسته شناخته شده و برای آن بسبب آنکه تکرار محسوب نمیشود یک مجازات معین مینمایند در این حال خودداری از عملی که بنام جرم شروع شده و یکماه یا بیشتر طول میکشد مشمول وضعیتی است که در مورد جرائم مستمر و بدون انقطاع از آن بحث شد و لازم است ختم آخرین روز ارتکاب را ملاک شروع مرور زمان دانست."