خلاصه ماشینی:
"در مورد ستایش آب به این نتیجه میرسیم که حداقل چند فصل از مناسک یسنا (68-63 Y )درباره«قربانی و پیشکش به آب»()است که در آنها به جز چند برداشت ظاهری-برای مثال، در اینجا فقط از ahur·nز-ahurahe (مقایسه شود با بالا 8 II)سخن به میان میآید-و نیز نقل 5-3,38 yh چیزی دیده نمیشود.
درتفاوت با ستایش آبها به صورتی سیر مناسک یشت 36 که در آن آتش اهوره مزدا مرکزیت دارد، در مقایسه با سیر وقایع مناسک در متون اوستای جدید قابل قبول نیست؛اما آتش اغلب جاها به عنوان شخصیتی ایزدی فرا خوانده میشود و در تفاوت با پنج نوع آتش دو مفهوم در قالب یک نقش ظاهر میشوند (3.
سؤالهای دیگری هم در این مورد مطرح میشود:چگونه متونی در گویش اوستای قدیم وجود دارند که ممکن است از پدران به پسران به سنت رسیده باشند؟آیا در کنار گاهان نو در دوران حیات زردشت نیز متون دینی به همان گویش تدوین یافتهاند که به علت داشتن محتوای باستانی و الحادی آنها از طرف زردشت منع شدهاند و چند نسل بعد پیروانش آنها را پذیرفته و جمعآوری کردهاند؟ در اینکه همزمان بازردشت، مشخصههای دیگری از ادیان باستانی ایرانی نیز وجود داشته است که از آنها در گاهان به صورت دیوپرستان 2 یاد میشود، هیچ شکی نیست.
به همین ترتیب، در هر دو متن این اشتراک وجود دارد که مناسک کوچک باستانی مثل«زوهر»()و نیاز روغنی ()، قربانیهای مادی مشخصی اطلاق نمیشدهاند:اینها در گاهان به عنوان استعاره برای ستایش انسانی و یا آنچه از طرف اهوره مزدا 2 در نتیجه ستایش انسانها داده شده است، به کار میآیند؛و در یسنها به صورت موجودات ایزدی در آمدهاند که برای آنها همان ستایش انجام میشود، مانند درست اندیشی( ·rmaiti- )."