خلاصه ماشینی:
"فرح* (به تصویر صفحه مراجعه شود) سعیدی** (به تصویر صفحه مراجعه شود) زن در مناظرهء سه شاعر معاصر خطاب فرخ ببانو نیرسعیدی ببانوی سخن پرداز«نیر»، که گوید،این پیامم،گاه دیدن؟ شنیدم،در مقالی،دادهای پند، نکویان را،که میباید شنیدن: نکو پوشیدن و آرایش خوب، خرامان رفتن و دامن کشیدن، برای بردن دلهای مردم، هزاران حیله و اسباب چیدن.
خود این مرغان،پراندن نیز دانند، تو خواهیشان که آموزی پریدن؟ فرخ (*)استاد سید محمود فرخ از شاعران نامدار و قصیده سرایان طراز اول معاصر (**)بانو نیره سعیدی.
نماینده سابق مجلس شورایمعلی،از شاعران نغز گو و لطیفه پرداز معاصر پاسخ نیرهء سعیدی به فرخ عجب یادی ز ما کردی تو«فرخ»!
کجا گفتم که باشد دلربائی، بتن پیراهن تقوا دریدن؟ غرض ز آرایش رخسار زن نیست، قلم بر عفت و تقوا کشیدن.
مراد از دلبری،دلدادگی نیست، نباشد گل به بستان بهر چیدن.
زن ار آموخت راز دلربائی، رموز عشق و امید آفریدن کند پر گل نهال طبع شاعر، رساند میوهها پیش از رسیدن."