خصلت جهان - مجله گوهر ادب و هنر

"طمع و آرزو گفت:آن شمع جمع آدمیان‌ طمع و آرزوست،آفت جان‌ چون بشر پیرو ناتوان گردد این دو خصلت،در او جوان گردد دین و وهم نیست دینی که از تخیل و وهم، بیش یا کم نبرده باشد سهم. پیرزن چون نگاه کرد درست، دید نوکش کج است و پایش سست. شاه چون دید لاشه‌اش را گفت: هر که با ناشناس گردد جفت، سرنوشتش جز این نخواهد بود، کیفر خبط خویش بنید زود. مسعود غزوی و گوهرهای یغمائی از جهان در گذشت چون محمود یافت شاهی پس از پدر،مسعود زرگران را به غزنه گرد آورد، برگ و ساز هنر فراهم کرد. گوهرهای چیره دست و بصیر، بیشتر از سه سال،بی‌تاخیر، بهر آماده کردن آن تخت، همه بودند،جلد و کوشا سخت، چون به پایان،رسید ساختنش، بخت رخ تافت از نواختنش، طغرل از اتفاق و یاری بخت، در نشابور بر نشست به تخت."