«من علمنی حرفاً قد صیرنی عبدا» ادب و هنر

"اما این مطلب که هر چیز در زبان،خنثی است تنها زمانی‌ حقیقت دارد که مدلول و دال به‌طور جداگانه مورد ملاحظه قرار گرفته‌ باشند؛وقتی ما نشانه را در کلیتش بررسی می‌کنیم،چیزی داریم که در گروه و طبقهء خودش معین است. یک نظام زبانشناختی عبارت است از مجموعه‌هایی از تفاوت‌های صدا که با مجموعه‌هایی از تفاوت‌های‌ تصورات،ترکیب و آمیخته می‌شود؛اما جفت و جور کردن شماری از نشانه‌های شنیداری با برش‌های بسیاری که از تودهء اندیشه ساخته‌ شده،نظامی از ارزش‌ها را تولید می‌کند و این نظام همانند حلقهء موثری‌ بین عناصر روانشناختی و آوایی عمل می‌کند که در درون هر نشانه‌ قرار دارد. گرچه وقتی که هم مدلول و هم دال را جداگانه بررسی کنیم‌ دقیقا افتراقی و خنثی هستند،ترکیب و آمیزش آنها حقیقتی مسلم و قطعی است؛حتی این یگانه حقیقتی است که زبان دارد،زیرا تدوام و ابقای تعادل و همسانی بین دو دسته تفاوت‌ها،وظیفه و کارکرد متمایز عرف زبانشناختی است."