صبح می آید - مجله آرش ادب و هنر

"لیلی ریاحی صبح میآید فصل‌های مبهم اندوه روزهای تار آمد سر عصرهای خامش پرعطر ریخته گلبرگ بر معبد گفتگوی آب با خود با شکوفه‌های آلبالو با شکوفه‌های سیب با شکوفه‌های رنگین هلو با کاج.. پیش پای بوتهء شک می‌نشینم باز زیر لب آهسته با خود ورد میخوانم (گل کند شاید) «صبح میآید» صبح میآید شب نمی‌پاید «شب نمی‌پاید»"