شب به یاد ماندنی ادب و هنر

"ناگهان باد شدیدی در بیابان شروع به‌وزیدن کرد. لحظه‌ای بعد دانه‌های درشت‌برف از آسمان به سمت زمین‌سرازیر شدند. ساعتی بعد شدت باد و برف به حدی رسید که کاروان از حرکت‌بازماند. مردی که سوار بر شتر خود پیشاپیش کاروان حرکت می‌کردفریاد کشید: همگی پیاده شوید. لحظه‌ای بعد چشمان پیرمرد سنگین شد و به خواب رفت. لبخند زد و فرمود: برخیز به همسفرانت‌بگو در همین‌مسیر به راه خود ادامه دهند. پیرمرد با صدایی لرزان گفت: من امام رضا(ع) را در خواب دیدم. به کدام سو برویم راه را گم می‌کنیم ؟ امام فرمود راه که بیفتید یک روشنایی از دور شما را هدایت‌خواهد کرد. درهای حرم امام رضا(ع) را بسته بودند. کوچه‌ها وخیابانهای مشهد سفید پوش شده بود. نگهبان خمیازه‌ای کشید ولحظه‌ای بعد پلک چشمانش روی هم افتاد. به نگهبان شب نزدیک شدند: برخیز بگو مشعلی بالای گلدسته ببرند و روشن کنند. مشعل‌دار با سرعت رفت ومشعل روی گلدسته را روشن کرد."