خلاصه ماشینی:
"درحال حاضر مسئلهای که بین هند و پاکستان وجود دارد:مسئله پیشبینی خطر است،به این دلیل است که هر دو کشور در پی دستیابی به سلاحهای هستهای هستند.
از اینرو،پیشبینیهای دو بازیگر هند و پاکستان نیز میتواند از هم متفاوت باشد، ولی در عینحال،هردو در یک احساس مشترکند و آن هم"ترس"است،ترس هردو از آینده؛اما چرا ترس؟زیرا درباره مسئله امنیت،تا زمانی که در نظام بینالملل،امنیت عمومی،یعنی رژیم امنیت دستهجمعی شکل نگرفته است،این دو کشور حق دارند به هم مظنون باشند و حق دارند که به دنبال یک سیستم خودیاری باشند و روی پای خود بایستند.
کسانی که تا اندازهای دیدههای جهانستایی دارند و آزمایش اتمی پاکستان را به عنوان پدیدهای ایدهآل میانگارند،معتقدند که این بمب،یک بمب اسلامی است و به هرحال،مسلمانان هم بمبی در اختیار دارند که سایر کشورهای اسلامی هم میتوانند با قرض گرفتن آن،علیه کشور اسرائیل قدرت بازدارندگی داشته باشند.
در برابر آزمایش هستهای پاکستان،ما نمیتوانیم دست به اعتراض بزنیم،زیرا آن کشور مطابق با اصل حاکمیت خود به انجام این کار مبادرت کرده است.
لذا تا آنجا که به ایران مربوط میشود،ما مسلم میدانیم که این سلاحها در دنیا تکثیر خواهد شد؛چراکه در حال حاضر در مرزهای ما تکثیر شده است و مرزهای ما در معرض [تهدید]سلاحهای اتمی قرار دارد.
البته نمیخواهم بگویم در حال حاضر خارج شویم،بلکه معتقدم که بعد از مورد مطالعه قرار دادن و بررسیهای لازم و در صورت داشتن سلاح،آزمایش را انجام دهیم،البته تا زمانی که CTBT جانیفتاده است CTBT را ایران امضا کرده است و اگر جا بیفتد،شش مکانیزم دارد به علاوه یک مکانیزم ابزار ملی،که همگی،ایران را محدود خواهند کرد."