خلاصه ماشینی:
"(تصویرتصویر)دکتر حسین ابو ترابیان بنابراین در مطبوعات متکی به آگهیهای تجارتی، حتی شیوه روزنامهنگاری و سبک خبر و گزارش و تفسیرنویسی هم عینا مثل فروش کالا و خدمات در یک مؤسسه تجارتی؛بیشتر حالت کاسبکارانه و منفعتطلبانه مییابد و تمام فعالیتهای مطبوعاتی در انی جهت پیشمیرود که تیراژ بالا برود(به هر قیمت)و آگهی بیشتر شود(ولو فریبکارانه باشد).
یعنی دولت باید بدون هیچ توقع خاصی،کمکهای خود را(اعماز آگهیها؛مواد مصرفی مطبوعات؛خدمات؛یا وجه نقد)بین مطبوعات بهگونهای تقسیم کند که هرکدامشان قادر باشند از استقلال و آزادی فکر بهحد کافی بهرهمند شوند و دیگر در مسیری نروند(قلم نزنند)که ناچار:یا مجیزگوی دولتیان شوند؛یا به مزدوری این و آن تندر دهند؛یا درپی باجخواهی برآیند؛یا مردم را به حلقه نوکران سرمایهداری درآورند؛و یا عامل اشاعه نیات مخرب سهیونیسم بینالملل شوند.
و دیگر کسی حق ندارد کمک به هر کدام از نشریات را به این دلیل که به«رسالت مطبوعاتی»پایبند نبوده،قطع کند(مگر آن که در یک دادگاه صالح،آنهم با حضور هیأت منصفه غیردولتی ثابت شود که نشریهای خلاف قانون یا عرف مطبوعاتی کشور رفتار کرده است).
البته در این مورد چند استثناء وجود دارد که مطبوعات میتوانند بدون برخورداری از کمک دولت به حیات خود ادامه دهند و تبدیل به مجیزگویان یا احسنتگویان دولت نشوند.
و این کمک هم باید حتما«بیقیدوشرط»باشد،تا در جهت تأمین استقلال مطبوعات عمل کند،نه وابستهکردنشان به دولت یا وادار کردنشان به تبعیت از خواست مقامهای دولتی، مجله«آبل فرانس» abel france (نشریه اطلاعاتی وزارت خارجه فرانسه)با ارائه آمار کمکهای دولت فرانسه به مطبوعات آن کشور در سال 1993،نوشته است: ...
سخنگوی دفتر خدماتی مطبوعاتی کابینه اتریش در این مورد گفت:در قانون مطبوعات اتریش پیشبینی شده است که دولت برای حفظ استقلال و ارائه خدمات مطبوعاتی مناسب،باید به مطبوعات کمک مالی بدهد."