سرمقاله: شرمنده نباشیم سهم ما این است! سرمقاله

"کدامیک از شما به خانه کدام روزنامه‌نگار و نویسنده و صاحب‌قلم رفتید و در نبودش،به خانواده‌ او تسلی خاطر دادید و دستی بر سر فرزند خردسال‌ وی کشیدید که همچون فرزند شما،عصرگاهان‌ چشم‌انتظار ورود پدر همراه با پاکتی میوه یا نان و پنیر و سبزی بود؟بحث بر سر پول و نان و آب نیست که اگر بود،هرکدام ما تابه‌حال وزیر و وکیل و صاحب‌منصبی‌ مطیع شده بودیم،اما کدامتان تلاش کردید تا همسایه‌ روزنامه‌نگارتان که از کار بیکار شده یا به جرم شغل‌ شریف روزنامه‌نگاری در حال پوسیدن در زندان است‌ (و نه شما که حتی دنیا و حتی همین مسئولین وطنی که‌ با وی دمخور و همنشین بوده‌اند وی را فراموش‌ کرده‌اند)احساس کند همسر و فرزندانش در سایه‌ انسانی باشرافت و فرهیخته و همسایه‌ای دردمند درک‌کننده موقعیت،از آرامشی نسبی برخوردارند."