چکیده:
پیچیدگی محصولات جدید به طور کلی و محصولات صنعتی به طور خاص، قانونگذاران
را واداشته است که تعهدی مبنی بر ارائه اطلاعات ناصحیح بر سازندگان و فروشندگان
محصولات مزبور تحمیل کنند.در نظامهای حقوقی مختلف، مبنای این تعهدگاه قراردادی و
گاه غیر قراردادی تلقی شده است.در فرض اول، سخن از تعهد به دادن اطلاعات به عنوان
بخشی از تعهد به تسلیم و یا در قالب تضمینهای صریح یا ضمنی است و در فرض دوم سخن از
مسوولیت مبتنی بر تقصیر یا مسوولیت محض فروشندگان و به ویژه، سازندگان به حکم
قانونگذار است.نویسنده، در این مقاله تلاش کرده است که راه حلهای موجود را جمع آوری و تجزیه و
تحلیل نماید، منتها تاکید ویژه خود را متوجه نظامهای حقوق عرفی (کامنلا)ساخته است.
خلاصه ماشینی:
"(24) از لحاظ حقوق ما میتوان با این تعبیر به سکوت عمدی و ندادن عمدی اطلاعات رنگ نقض یک تعهد قراردادی را داد، ولی در نظام کامنلا مفاد تضمینهامشخص و مضبوط است و به همین جهت دعاوی ناشی از اینگونه سکوتهای عمدی یا به عنوان دعوای نقض قرارداد به واسطه عدم حسننیت (25) و یا به عنوان دعاوی ناشی از شبه جرم محسوب شده و تحت نام اظهار خلاف واقع(فریب)بوسیله سکوت یا با عدم افشاء مطرح میشود.
در بند«ب»ماده 402 مجموعه مقررات مربوط به مسئولیت مدنی 2 آمریکا مقرر گردیده است: «کسی که به خرید و فروش کالایی اشتغال دارد و با آگهی، برچسب یا به طریق دیگر اظهار خلاف واقعی را خطاب به عموم در مورد موضوع مهمی که مربوط به صفت مشخصه یا کیفیت کالای فروخته شده توسط وی است انجام میدهد، در برابر صدمات بدنی وارد بر مصرفکننده کالا-که ناشی از اتکاء و اعتماد موجه به آن اظهار خلاف واقع است-مسئول میباشد، حتی اگر الف)اظهار خلاف واقع مزبور عامدانه یا از روی بیاحتیاطی و تقصیر انجام شده (1)innocent misrpesentatyion (2)restatement of the law of torts باشد، و ب)مصرفکننده کالا را از وی نخریده باشد و یا اصلا رابطه قراردادی با فروشنده نداشته باشد.
(49) حقوقدانان آمریکایی رعایت احتیاط در طرح، ساخت و مواد سازنده کالا و نیز ارائه اطلاعات نسبت به طرز استفاده از آن را برای رهایی سازنده از مسئولیت کافی ندانستهاند، بلکه معتقدند مثلا اگر ماده تمییزکننده فاضلاب چنانچه همراه با مایع سفیدکننده مصرف شود، خطرناک و ناایمن است، سازنده باید اخطار دهد والا مسئول است."