عمه نصرت - مجله حافظ ادب و هنر

"عمه در خانه‌ی دای‌دای حبیب‌ (دایی حبیب)مهمان نبود،زن‌دایی به چشم خواهر شوهر به او نگاه‌ نمی‌کرد که کوله‌بار تجربه بود و گنجی از نصیحت‌های مادرانه،پرستار شب‌های مریضی فامیل بود و مثل مادر از آن‌ها پرستاری می‌کرد. چند سال پیش وقتی مامان عمل جراحی کرد و چند روزی در مریض خانه‌ بستری شد،بابا به سراغ عمه رفت و او تمام مهر یک مادر را خرج مامان‌ کرد. تا مدتی‌ این شاهکار چهارنفره نقل محافل فامیل بود و همه از آن صحبت‌ می‌کردند!با این همه پس از مدت کوتاهی،عمه طوطی زیبایش را به‌ قیمت اندکی به پرنده‌فروش‌های روی پل حاج محمدتقی فروخت تا برای‌ فرهاد کفش کانی بخرد. برای پرستاری از عمه همه از هم سبقت می‌گرفتند که‌ به او مدیون بودند و می‌خواستند جبران کنند تا عمه مهربان حلال‌شان‌ بکند. عمه‌یی که داستان زندگی‌اش و درددل‌هایش می‌توانست کتابی‌ باشد برای زنان که آن‌ها را به دانایی و مانایی تشویق می‌کرد و از خرافات‌ و وابستگی برحذر می‌داشت."