خلاصه ماشینی:
""احمدوند"آزادانه پای هر موضوعی را به میان صفحه‌اش می‌کشد و هربار ترکیبی تازه را امتحان می‌کند،و این هم (به تصویر صفحه مراجعه شود) از جست‌وجوگری اوست که ممکن است مایه قوت باشد و هم ممکن است به فضای فکری نمایشگاه لطمه بزند؛چون که بیننده منتظر است با دیدن آثار او به افقی تازه فکر کند، حال آن‌که با چند رویکرد همزمان مواجه می‌شود.
در طراحی‌های"احمدوند"مثال‌های اعمال این قدرت زیادند: "خسرو"لباس زورخانه‌ای به تن دارد،بی‌چهره با سردستار به سر به شیوه طراحی‌های مکتب اصفهان،و گل سرخ بسیار بزرگی را به"شیرین"پیش‌کش می‌کند،و"شیرین"زنی امروزی است که هرچند در آب است،اما با لباس از زیر پوشش خود دست دراز کرده است.
منحنی‌های زیبای یک طراحی مشهور از مکتب اصفهان،که پیکره‌ای را نشان می‌دهد،در پشت آن تبدیل به فریاد پیکره‌ای دیگر اما معاصر شده و دو گل سرخ بر این هر دو جوانه زده است."
(
, 
, 
)
