خلاصه ماشینی:
"سورهء انبیاء:«و ایوب را یاد کن آنگاه که پرودگارش را ندا داد:به من بیماری و رنج رسیده است و تو مهربان‌ترین مهربانانی(آیهء 83)؛«دعایش را اجابت کردیم و آزار از او دور کردیم و خاندانش را و همانند آنها را به او بازگردانیدیم و این رحمتی بود از جانب ما،تا خداپرستان همواره به یاد داشته باشند»(آیهء 84).
این متن از میان مجموعهء داستان‌های سغدی Henning) (435-486 برگزیده شده است.
در متن سریانی (Luke xii,36) شعری از زبان فاریس میانه به زبان سغدی ترجمه شده که این واژه در آن به کار رفته است و در اینجا برای نمونه می‌آید: شعر فارسی میانه(قطعهء (M 85,8 ]drwd['br tw d'm'd..
این شعر به زبان سغدی به صورت زیر برگردانده شده است (TiiD,G) : Lzwkyh B'?t zkn tw'p(y)s'k(?pys'k?)ky zy wsn MN ''z-wnty pyo'r zkw B?y'ny ps?kt'kw'krtwo'?ry واژهء wywdg']n[ را نمی‌توان به صورت واضح خواند،بسنجید با kaw.
به معنای«خانه»به کار رفته باشد،به رغم آنکه این جزء در یک واژهء سغدی با املای kt'kw -آمده و در معادل سریانی آن واژه،«خانه»معنا شده است.
به سبب پارگی و افتادگی بسیار در متن سغدی،طرح کلی قصه در این روایت نامعلوم است؛ اما می‌توان فرض کرد که این بخش مربوط به گفت‌وگوی دوستان ایوب با او و سرزنش‌های آنان بر گناه ناکردهء وی است.
در نهایت موضوع اصلی داستان ایوب اثبات این امر است که همواره گناه موجب ابتلا نیست،بلکه با بلا و مصیبت که برای آزمودن بندهء صالح مقرر می‌شود،بندهء مقرب باید صبوری و پایداری در برابر سختی‌ها و محنت‌ها پیشه کند."
(
, 
, 
)
