سرمقاله: آوینیون از نگاه دیگر سرمقاله

"اکنون از همان فرانسه سال 90 و نوروز سال 69 باز می‌گردیم به آوینیون 91 و تیر 70 چه کسی باور می‌کند که‌ «بروک»هنرمند سرشناس و مشهور بدنبال ملاقات با نگارنده‌ باشد!؟و یا چه کسی باور می‌کند که کانال 2 تلویزیون فرانسه با مصاحبه و پخش تصاویری از تعزیه به معرفی وضعیت تئاتر کشور ما بپردازد؟و یا چه کسی باور می‌کند که در یک گفتگوی‌ مطبوعاتی در حضور جمع قابل‌توجهی از خبرنگاران،گروه‌ ایرانی و گرومبگ به نحوی به بازتاب موقعیت و شرایط فرهنگ و هنر دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و اقدامات جمهوری‌ اسلامی ایران بپردازند و باورهای مخدوش مخاطبان را نسبت به‌ هنر،هنرمند و امور فرهنگی و هنری در این کشور تصیح کرده و به‌ تبیین ارزشهای نظام اسلامی بپردازند؟کسانی که حتی قرارداد گروه ایرانی را یک‌طرفه لغو می‌کنند و یا هنرمندانی چون«ژان‌ کلود کاریر»و«پیتر بروک»که به آسانی چیزی را تأیید نمی‌کنند،اکنون چگونه است که هم به تماشای مکرر برنامه‌های‌ ما می‌نشینند و هم در پی گفتگو و ملاقات با مسئولان ایرانی‌ هستند؟از نگاه اینجانب اینهمه اتفاق امکان‌پذیر نیست مگر به‌ اعتبار همان گنجینه‌ای که در آنجا معرفی شد و ذکر آن رفت."