خلاصه ماشینی:
"چرا با این همه تجربه آموزشی همچنان مدارس ما تبدیل به محل کورس و رقابت ناسالم بچههایی شده است که هرکدام در جایگاه خود بینظیر و شاهکار خلقتاند؟آیا اگر دانشآموزی در کسب نمرات خود ناموفق بود،نمیتواند یک انسان (به تصویر صفحه مراجعه شود) خلاق یا یک مدیر موفق شود؟تجربه نشان داده است که سیستم ارزشیابی نمره محور نه تنها باعث افزایش بهرهوری نشده بلکه به نوعی به افت تحصیلی،پایین آمدن سطح یادگیری و تضعیف خلاقیت دانشآموزان منجر شده است.
علاوه بر این استرس بالای ناشی از امتحانات برای کسب نمره معیار،به افزایش اختلال روانی و افزایش پرخاشگری در کودکان و نوجوانان و حتی والدین منجر شده است بچهها مجبورند در شبهای امتحان درسها را طوطیوار حفظ کرده و مطالب را به حافظه کوتاهمدت خود بسپارند و اگر ذهن و ادراک کودک خسته و ناآماده باشد،ممکن است در وی احساس ضعف اعتماد به نفس ایجاد شده و او را به این نتیجه برساند که او نمیتواند درسش را به درستی بخواند و نمره مناسب را کسب نماید.
اما بهطور خلاصه میتوان گفت در یک ارزشیابی علمی و همه جانبه باید زمینههای زیر مورد توجه قرار گیرد: 1-دانش،آگاهی و درک و فهم:ما باید دانش و آگاهی دانشآموز را بالا ببریم و به او فرصت یادگیری و شنا کردن در دریای بیکران علم را بدهیم،اگر بخواهیم علم را محدود به آنچه در کلاس گفته میشود نماییم و نمره سرنوشت کودکان ما باشد،در آن صورت با ضعف فهم همه جانبه علوم مواجه خواهیم شد."