خلاصه ماشینی:
"باید در زنان این تلقی را پدید آورد که باید برای فردای بهتر و تغییر شرایطی که مستحق آن نیستند حرکت کرد و بالا بردن سطح آگاهی و تواناییهای شخصیتی،روحی، هنری،اجتماعی و سیاسی از جمله آن موارد است و در این صورت است که به مرور حتی جامعه مرد سالار دچار تغییر شده،مردان به تدریج احترام بیشتری را برای زنان قایل میشوند و در صورت به عینیت درآمدن تواناییهای بالقوه زنان،دیگر امکان نادیده گرفتن زنان در انجام امور سیاسی و اجتماعی وجود نخواهد داشت و تنها در این صورت است که مقدمات اصلاح قوانین نیز فراهم خواهد آمد،چرا که دنیا آرامآرام دریافته است که توسط همه جانبه کشورها جز در سایه مشارکت اجتماعی امکانپذیر نخواهد بود و مشارکت اجتماعی به گفته جامعهشناسان،در معنای وسیع در بردارنده انواع کنشهای فردی و گروهی به منظور دخالت در تعیین سرنوشت خود و جامعه و تاثیر نهادن بر فرایندهای تصمیمگیری مربوط به امور عمومی است و بدیهی است که منظور از فرد زن یا مرد نبوده و کل افراد یک کشور مد نظر هستند و چنانچه با استناد به عقیده"سالیما عمر"بپذیریم که مشارکت نوعی مداخله و نظارت مردم است که قابلیتهای ساسی و اجتماعی نظام را در دستیابی به توسعه همراه با عدالت اجتماعی بیشتر بالا خواهد برد،اگر منطقی به مسایل نگاه کنیم توسعه کشور جز با مشارکت و حضور پر رنگ زنان به عنوان نیمی از جامعه ایران امکانپذیر نیست و به همین منظور پیش از هر چیز باید باور تاثیرگذار بودن را در زنان تقویت نمود."