"مقدمات نظم نوین در سیستم پولی بین المللی تحت سیستم پولی برتن‌وودز،کشورها تنها با اجازه صندوق بین‌المللی پول می‌توانستند نرخ ارز خود را تغییر دهند،اما پس از شکست سیستم برتن وودز در سال 1971،این عقیده به وجود آمد که سیستم قابلیت انعطاف نرخ‌های ارز می‌تواند بدون نیاز به ثبات نرخ‌های ارز تحت نظارت صندوق بین‌المللی پول نیز به خوبی عمل کند.
از طرف دیگر،کشورهای در حال توسعه و صندوق بین‌المللی پول این انتقاد را مطرح می‌کنند که تصمیمات عمده در مورد نوسانات نرخ‌های ارز و سیستم پولی بین‌المللی تنها در حیطه کشورهای گروه هفت اتخاذ شده و کشورهای در حال توسعه و صندوق بین‌المللی پول در این فرآیند نقش لازم را ندارند.
3-مهمترین پیشنهاد کمیته برتن‌وودز آن است که باید صندوق بین‌المللی پول در زمینه هدایت سیستم پولی بین‌المللی نقش بیشتری را به عهده بگیرد،و سیستم دامنه محدود نوسانات نرخ‌های ارز targetzone به وجود آید.
اگرچه گروه هفت می‌تواند تصمیمات و پیشنهادهای کمیته برتن‌وودز را وتو کند،با وجود این،نمی‌تواند ایده‌هایی را که رد جهت رفرم سیستم پولی بین‌المللی در حال شکل گرفتن است،کنترل کند و احتمال دارد که این ایده‌ها(که پیشنهادهای کمیته برتن‌وودز نمونه‌ای از آنها است)حتی در اجلاس کانادا نیز مورد بحث قرار گیرند.
پیترکنن،استاد مالیه بین‌المللی دانشگاه پرینسون در این زمینه اظهار داشته است:در صورتیکه قرار باشد سیستم دامنه محدود نوسانات نرخ ارز برقرار بشد،در آن صورت صندوق بین‌امللی پول باید نقش اصلی را در این زمینه ایفا کند،زیرا می‌باید برای عملکرد چنین سیستمی،قوانین و مقررات لازم وضع شود."
(
, 
, 
)
