سارا - مجله آزما ادب و هنر

"نگاهش را از روی کاغذی که دستش بود گرفت و گفت:این خانم خواهرتان است... کاغذ را گذاشت روی میز گفت:و او هم، سارا را می‌گویم برادرتان را آن‌قدر دوست‌ داشت که به‌خاطر خوشبختی او خودکشی‌ کند... شیشه را دادم پایین و گفتم: آسید رضا کجایی؟ از اتاق نگهبانی بیرون آمد و گفت:بله آقا. با بی‌حالی پرسیدم:بله،قربان آن جدت‌ باز چه خبر شده؟ آرام گفت:بچه آقا سلمان است،خانمش‌ گفت این‌جا باشد شما که می‌آیید پایین... از ماشین پیاده شدم بچه را گرفتم و پرسیدم اسمت چیه عمو؟ آسید رضا گفت:دور از جان بچه‌های شما، آقا مادرش گفت عقب‌مانده ذهنی است... آسید رضا می‌آمد که در را ببندد از توی‌ آینه پیدا بود دنده عقب گرفتم و برگشتم، سرم را آوردم بیرون و پرسیدم اسمش چی‌ بود؟ آسید رضا در را به هم کوبید و گفت:سارا درحالی‌که سعی می‌کردم جلوی گریه‌ام‌ را بگیرم نگاهی به بچه کردم و گفتم:ای‌ کاش موهایت سیاه بود."