خلاصه ماشینی:
"آنها از اینکه لوز اجازه داشت فقط شبها سر کار برود،خوشحال بودند.
وقتی میخواستند مرد را جراحی کنند لوز بود که او را برای عمل آماده کرد؛راجع به دوست و دشمن،تنقیه و اینجور چیزها باهاش شوخی کرده بود.
مرد و لوز تصمیم داشتند ازدواج کنند اما،نه وقت کافی برای اعلام ازدواج داشتند و نه شناسنامههاشان همراهشان بود.
مثل این بود که ازدواج کردهاند اما دلشان میخواست همه را خبر کنند و با این کار رابطهشان را برای همیشه باقی نگهدارند.
لوز نامههای زیادی نوشته بود که تا زمان صلح به دست مرد نرسیدند.
بعد از جنگ به این نتیجه رسیدند که بهتر است مرد برگردد و شغلی دست و پا کند تا بتوانند ازدواج کنند.
لوز دلش میخواست وقتی به خانه برود که مرد کار مناسبی پیدا کرده باشد و بتواند برای استقبالش به نیویورک بیاید.
توی قطاری که از پاجوا به میلان میرفت، سر اینکه لوز نمیخواست بلا فاصله به خانه بیاید بگومگو کرده بودند."