پرونده: لذت برخورد کوتاه معرفی و نقد

"شخصیت‌های داستان‌های چخوف یا ریموند کارور را خارج از محدوده چند صفحه‌ای داستان نمی‌بینیم،آن‌ها را حس می‌کنیم. معین الدین از درس ریموند کارور پیروی می‌کند. نواب الدین برقی آدم‌ دم‌دست هارونی است شاید بشود او را با آقای بیسواس نایپول مقایسه‌اش کرد. در داستانی مشابه همین داستان از شوکت صدیقی(که به همین قلم ترجمه و سال‌ها پیش منتشر شد)حکایت عزت‌نفس و رودربایستی زن و شوهری روایت می‌شود که از هم خجالت می‌کشند. معین الدین در داستان نواب الدین برقی لحن جدی و محکمی دارد،اما رگه‌هایی از طنز نیز به ماجرا می‌افزاید. سبک نوشته معین الدین در نواب الدین برقی پیچیده‌ است اما در عین حال سرراست حرفش را می‌زند. ماجرای داستان‌های معین الدین از اتاق‌های شیک اشراف و صاحبان سرمایه و مکنت تا روستاهای کاه‌گلی و زاغه‌های‌ اطراف شهر می‌گذرد. او این داستان‌ها را در محور زندگی یک ارباب با لشکری از خدم و حشم و مباشر و سرکارگر روایت می‌کند."