ایرانی: گل صد تومنی ادب و هنر

"فروشنده خوشحال از این‌که یک مشتری گل‌شناس برخلاف من فقط دبنال‌ رنگ‌بندی گل‌ها برای درست کردن دسته گلش نیست،سریع خودش را به طرف‌ دیگر مغازه رساند. می‌بینین؟زرد،صورتی،قرمز،سفید،برای همین بهش صد تومنی می‌گن از این همه عشق و علاقه در صدای فروشنده،کنجکاو شدم. مشتری با همون صدای بچگانه که اصلا به سن و سالش نمی‌خورد پرسید:«یعنی‌ از همون سال اول این‌قدر گل می‌ده؟» «سال اول یه کمی ولی از سال بعدش همه رو با عطرش دیوونه می‌کنه. بعد بی‌هیچ مناسبتی رو کرد به من و پرسید:«تو هم از اونایی هستی که وقتی تو دوراهی گیر می‌کنی‌ این‌طوری دونه‌دونه گلبرگ گل‌ها رو می‌کنی و می‌گی دوستم داره،دوستم نداره، دوستم داره؟دوستم نداره؟»همان‌طور که با حالت پرنشاط حرف می‌زد،یکی از گل‌های پرگلبرگ توی دست‌اش آرام‌آرام پرپر می‌شد. من که از خودمانی شدن ناگهانی او معذب شده بودم،زل زدم به دسته‌گل خودم‌ که در دستان مرد گل‌فروش داشت سر و شکلی پیدا کرده بود."