به یاد هانیبال الخاص: همین قدر هنر می کنم که در خودم غرق باشم مقاله

"بهیاد هانیبال الخاص‌ همین قدر هنر می‌کنم که در خودم غرق باشم محمد ابراهیم جعفری (به تصویر صفحه مراجعه شود) "مردم عادی،العامند و هنرمند،الخاص‌" شنیده‌ام وقتی زنده‌یاد الخاص این پنج کلمه را که‌ من سروده‌ام،شنیده،با حالتی که مخصوص‌ خود اوست،گفته‌"بدجنس،این جعفری هنوز هم‌ تحت تاثیر وزیری است!"در حالی که واقعا مردم عادی‌ العامند و هنرمند،الخاص و من از نوجوانی هنرمندانی‌ استثنایی مثل الخاص را که دلی برای عاشق شدن‌ و حرفی برای گفتن دارند،دوست داشته‌ام و از آن‌ها تاثیر گرفته‌ام و می‌گیرم،اما نه در رابطه‌ای مرید و مرادی،زیرا به نظر من،انسان که نیروی غریزه‌اش‌ برای زیستن و ایجاد کردن از عنکبوت هم کمتر است(عنکبوت یا کاربافک را مثل زدم که مهارت‌ شگفتی در بافتن تار دارد،اما می‌بافد تا به دم بیندازد)، تنها با تاثیرپذیری و تاثیر گذاری به چنین بلندایی از اندیشه و تخیل رسیده است. کتاب را از سمت راست باز می‌کنم‌ و در صفحه اولش شماره صفحه را 231 می‌بینم‌ که در پشت آن(صفحه 131)با خط مخصوص‌ خود نوشته است:"اگر این کتاب کوچک مرا از این‌ ور باز کردی،برو آن‌ور و برس این‌جا!عمو هانیبال‌" "نمی‌دانم در این طرح خودم را چرا به جای ماتیس‌ طرح زدم که شیرینی بی‌تعهدش را دوست ندارم‌" و مرا به یاد سال‌های دور می‌اندازد که الخاص به‌ اغلب هنرمندان قرن‌های گذشته،از میکل‌آنژ گرفته‌ تا ونگوک،نمره طراحی داد و همیشه دست به‌ کارهایی می‌زد که برای جوانان عاشق هنر،مرید نشدن را مشکل‌تر می‌کرد."