چکیده:
سعد الدین حمویه یا حموی(560-685)از صوفیان بزرگ قرن هفتم است،از جمله آثار بازمانده از او،نامههایی است که او به مریدان خویش مینوشته است.یکی از این نامهها،نامهء کوتاهی است به عز الدین مروزی که هویت او برای ما شناخته نیست.اما چون از سوی سعد الدین«امام و فرزندخوانده شده،معلوم میگردد شخصیتی برجسته و از نزدیکان سعد الدین بوده است.این نامه که گویا پاسخ به نامه عز الدین باشد در سال 936 هـ.نوشته شده است.مضمون این نامه توصیههای اخلاقی -عرفانی است که نوعا مشایخ به مریدان خود میکردهاند.
S'ad Al-Din Hemawi (586-650) is one of the great Sufis of seventh century. His existed works in clude include some letters to his disciples. One of which is a short letter to Ezz al-Din Marvazi، of whom we know nothing. He must have been a great scholar and a relative of sa'd since he calls him "Imam" and "Son" in the said letter .This letter which is written in 639(A.H.)، includes valuble moral advice and mystical instructions typical of Sufis.
خلاصه ماشینی:
"از این نامهها،نامهء کوتاهی است به عز الدین مروزی که هویت او برای ما شناخته
شخصیتی برجسته و از نزدیکان سعد الدین بوده است.
-عرفانی است که نوعا مشایخ به مریدان خود میکردهاند.
قرن هفتم هجری سعد الدین محمد بن مؤید حمویه(یا حموی)است 056-685)و مخاطب او یکی از مریدانش به نام امام عز الدین مروزی است.
دربارهء شیخ سعد الدین و آثار او قبلا تحقیقاتی صورت گرفته است.
نامههایی هم سعد الدین به مریدان خود نوشته
ظاهرا وی مانند خود سعد الدین شافعی بوده
سعد الدین در این نامه نه مرید خود را به انجام اعمال و عبادتهای
خود جنگ در قرن هشتم نوشته شده و ظاهرا کاتب،نامهء سعد الدین را از روی
برای این نامه،بنگرید به:نصر الله پورجوادی،«لطائف قرآنی در مجالس سیف الدین باخرزی»،
در سال 416 نیز یاقوت حموی او را در همین شهر دیده بوده است)آمده است،ولی این دو شخص یکی"