خلاصه ماشینی:
"در گمنامی نمناک انحراف در صفت است یعنی صفت مضاف الیه را به مضاف نسبت داده است:گمنامی علف نمناک»(همان،صفحه 19) در مورد تنهایی سهراب حرفها و سخنهایی گفتهاند و به هر حال سهراب-نسبتا-آدم تنهایی بود و از طرفی-همانطور که خود دکتر شمیسا هم اشاره کردهاند -دو تحریر اول صدای پای آب،به جای«گمنامی»، «تنهایی»آمده است و گمنامی هم،به صورت ناخودآگاه، تنهایی(یا شاید به تعبیری کمتر مورد توجه واقع شدن نسبت به دیگران)را در ذهن تداعی میکند.
همچنین شاید بتوان هر دو نگرش فوق را با هم جمع کرد و گفت:عشق،هم خود لطیف و تروتازه است،و هم چشمان عاشق را مهمان گریه میکند- و گریستنهای عاشقانه هم چیزی است که نیاز به توضیح ندارد-زیرا عشق چه در شادی و چه در اندوهی که با خود به ارمغان میآورد،با گریه همراه است و به این ترتیب اشک به بارانی تشبیه شده که روح و جان عاشق را صفا و تازگی میبخشد.
به این ترتیب شاید سپهری میخواهد بگوید ما هم باید مانند خفاش جستجو گر باشیم(به هر سو سرک بکشیم و امواجی به این سو و آن سو بفرستیم) و در ضمن حواس خود را گشوده نگاه داریم (گیرندههایمان روشن باشد)،تا بتوانیم بازتابها و پیامها و نشانههای جهان اطراف را درک کنیم.
) خود آقای شمیسا هم در توضیح«ولی مکالمه یک روز محو خواهد شد»،به مرگ اشاره کردهاند اما در توضیح سطرهای بعد به مسئلهی مرگ و اینکه در حقیقت این سطر ادامهی سطر اول است، اشاره و توجه ننمودهاند."