چونان کرگدن تنها سفر کن معرفی و نقد

"آن روابطی که«تقوائی»در محل‌ سینماگر بینائی از آن سخن میگوید،البته از نظر گاه هنرمندی با دانشی تئوریک از نوسانات و حرکتهای اجتماعی پدید آورندهء این روابط،باید از زاویه انسانی و مشخصی نگریسته شود،که‌ به این ترتیب،در تحلیل آخرین،هنرمند در نگاه‌ و رسیدگی به این«روابط اجتماعی،ناگزیر از انتخاب معیارهای جامعه‌شناسانه و تاریخی‌ پیشروئی است-و گاه ضرورت برداشتی فسلفی‌ را از انسان و جهان را نیز ناگزیر میسازد- تا پرداختن به کیفیت روابط آدمها در حیطه کار او،برآیندی انسانگرا و موضعی مشخص و پیشرو را در قبول یا نفی شکل این روابط و زیر بنای‌ سازنده آن در برداشته باشد. کارگر-بهروز وثوقی- نیز،از آغاز ورود به خانهء زن و شوهر، سرنوشتی جز این ندارد تا با ورود خود،نه تنها به مثابهء عامل مکانیکی،از ایجاد حرکت جدیدی‌ در زمینهء زندگی آنها ناتوان باشد،بلکه،او نیز،ناگزیر از قدم گذاشتن به قلمروئی است که‌ بهر حال،بسته،راکد،بی‌منفذ،و در آخرین‌ تحلیل«زندان»است."