چکیده:
دیونیسیوس آریوپاغی،شخصیت برجستهء کتاب مقدس است و اعتقاد بر این است که وی از یاران و صحابیان رسولان و از قدیسان،و رد اوایل قرن دوم میلادی بوده است.اما شهرت وی نه فقط به دلیل شخصیت کتاب مقدسی او،بلکه به دلیل مجموعه رسالهها و نگاشتههایی است که در سال 533 در شورایی در قسطنطنیه به وی نسبت داده شده است.آریوپاغی مجعول دارای آثار بسیاری بوده که بیشتر آنها از میان رفته و تنها چار رساله و تعدادی نامه از وی باقی مانده است.یکی از رسالهها رسالهء الاهیات عرفانی است که معرفت الاهیات عرفانی در مسیحیت است.درون مایهء اصلی رسالهء الاهیات عرفانی،الاهیات سلبی است و بر تعالی و فراباشندگی خداوند تأکید دارد و این تعالی را بر حسب مفاهیمی چون تحیر و غیب شرح میدهد و در عین حال که بر امکان اتحاد انسان با خدا و پیوستن به او و تجربهء عرفانی تأکید میورزد.یعنی مقام خدایی را مقام غیب مطلق میداند که در آن اندیشهء انسان را به هیچ نحوی،راه نیست و عقل و اندیشهء انسان،دچار حیرت میشود.هرچند انسان مجرب و طی طریق کرده،از راه تطهیر نفس،به همان مقام نیز میتواند راه یابد و به تعبیر آریوپاغی،میتواند در آن غوطهور شود و با او که بالکل غیر قابل شناخت و در«مقام غیب مطلق»است،متحد میشود.
خلاصه ماشینی:
"درون مایهء اصلی رسالهء الاهیات عرفانی،الاهیات سلبی است و بر تعالی و فراباشندگی خداوند تأکید دارد و این تعالی را بر حسب مفاهیمی چون تحیر و غیب شرح میدهد و در عین حال که بر امکان اتحاد انسان با خدا و پیوستن به او و تجربهء عرفانی تأکید میورزد.
نفی و اثباتها در ارتباط با خدا چیست؟ در[رسالهء]خطوط کلی الاهیات98تعابیر اصلی اثبات دربارهء خدا را بیان کرده و نشان دادهایم«ذات قدسی خدا»به چه معنا«یک»،و به چه معنا«سه»است؛چه چیزی در ذات قدسی خدا موجود است؛که«اب»خوانده میشود،چه چیزی «ابن»است و مقصود از«روح»چیست؛چگونه از«خیر»نامخلوق و نامشهود، تشعشعات کامل و مبارک خیر بودنش نشئت میگیرد و در عین حال،به طور پایداری،هم در درون«منشأ»شان و هم در درون خودشان،و در یکدیگر«یکی» میمانند و در ابدیت عملی که از آن نشئت میگیرند،شریکند؛چگونه عیسای فراجسمانی در وضعیتی جسماین قدم مینهد که در آن حقایق ماهیت انسانی شکل میگیرد؛همچنین دیگر موضوعهایی که در کتاب مقدس معلوم شده است، در همان جا(در[رسالهء]خطوط کلی الاهیات)شرح داده شده است."