حقوق فن آوری اطلاعات در ایران پرسش و پاسخ

"ولی نظر دیگر این بود که قانون مستقلی نوشته شود و ضمن اعتبار بخشی به اسناد الکترونیکی سایر مباحث هم بیاید. ولی برای اینکه احیانا این شبهه ایجاد نشود که به عنوان سند قابل قبول نباشد،در قوانین کشورهای مختلف با روشهای متفاوت این را پیش‌بینی کرده که اگر سند به صورت الکترونیکی باشد مانند سند نوشته قابل قبول است. ولی خوب نظر دیگر این بود که این قانون مستقل نوشته شود و ضمن اعتبار بخشی به اسناد الکترونیکی سایر مباحث هم بیاید که آمده است. یعنی ما الان در قانون تجارت الکترونیک سند الکترونیک را به رسمیت شناخته‌ایم،یعنی اعتبار آن را قبول کرده‌ایم،اعتبار بالایی به آن داده‌ایم اما از زمان تصویب این قانون تا کنون ما مورد عملی برای این سند نداشته‌ایم زیرا امضای الکترونیک نداریم تا چنین سندی تولید کنیم. خوب حالا آیا ما نمی‌توانیم با تدوین قوانین و مقرراتی در این زمینه این نقطه کور را حل بکنیم بدین صورت که اگر اوراق دعوا به صورت الکترونیک و مطمئن به طرف دعوا در هر جای ایران یا دنیا ابلاغ بشود،اعتبار همین ابلاغ سنتی در قانون را داشته باشد؟یعنی شما اگر یک امضای الکترونیک داشتید و می‌توانستید یک سندی را به صورت الکترونیک به طرف دعوا که در کشور خارجی است ابلاغ کنید و به نحو مطمئنی می‌توانستیم احراز کنیم که این ایمیل برای او رفته و سند به او ابلاغ شده است. این قانون نگفته بیع باید به صورت الکترونیکی و سند الکترونیک باشد ولی اگر با امضای الکترونیکی باشد بهتر قابل اثبات است."