پیتر کوئین در کلاویز ادب و هنر

"تابستان است و بخشی از ذهن خواننده-شاعر یاخواننده-انسان که در مصرع پایانی همین بند(تقربکمال به ورق)درمی‌یابیم انسان فرهیخته‌یی است و راهکمال را می‌پیماید و تقرب کمال(دانا)به ورق(کتاب)ایجاب می‌کند که خانه خاموش باشد که این خموشیتولد حقیقت را به بیضه نشسته است و یا تمرکز و تلاشرسیدن به کمال هستی به همه جا و همه چیز رنگسکوت زده است. در این بند پایانی تازه درمی‌یایبیم که حقیقت خودخواننده-شاعر یا خواننده-انسان است که پس ازرسیدن به حقیقت وجودی خدا،جهن را آرام وحقیقی می‌بیند،شب تابستان(عمر کوتاه خود را)وخود را که خواننده‌یی است خم شده به مرور حقیقت تاپاسی از شب کوتاه،ولی زلال عمر و با رسیدن بهحقیقت هستی و خود حقیقی که با کلمه و کتاب و تفکرمیسر است همۀ معناها بی‌معنی می‌شد جز خودحقیقت-انسان یا حقیقت-شاعر که همۀ معناهاست. موسیقی سوزانا از تارهای هرزه شنیده می‌شود از این پیرهای سفید،اما می‌گریزد تنها خراش طعنه‌آمیز مرگ باقی است اینک در جاودانگی‌اش می‌نوازد با ویولن پاک خاطره‌اش وبه پایداری ایمانش سوگند می‌خورد."