کلام نخست از ازادی سرودن و بت سازی و بت پرستیدن سرمقاله

"اینک دو سال از آن هنگام که گفتن را آغاز کردیم گذشته است،این‌که چه گفتیم و چگونه گفتیم جای چون و چرای بسیار دارد اما آن‌چه که چون‌وچرایی بر نمی‌دارد تلاش‌مان برای گفتن بود و این که‌ باور داشتیم جز به گفتن،ادامه راه نه‌ دلخواهمان است و نه ممکن. هدایت که رفت،بسیاری از آن‌ها که در زنده بودنش،توان تحمل سایه‌ شکوهمندش را نداشتند،تیشه به دست به‌ میدان آمدند و چنان بتی ساختند از او که‌ هنوز هم سایه‌اش بعد از گذشت این همه‌ سال بر سر قصه‌نویسی این مرزوبوم‌ سنگینی می‌کند و چه بسیار کسانی که در زیر این سایه سنگین یا ماندن را تاب‌ نیاوردند و یا نادیده ماندند تا فراموش‌ شوند،و از این همه البته که سودا چیز دیگری بود و همه آن‌ها که حاجب و دربان‌ و بت‌تراش بودند و زیر بیرق هدایت سینه‌ می‌زدند به فکر نام و نان خود بودند و نه‌ هدایت و نه قصه‌نویسی و نه هیچ چیز دیگر برایشان اهمیت نداشت."