یک مایه در دو مقام ادب و هنر

"*** سطری شطری شعری نجوائی یا فریادی گلودر که به گوشی برسد یا نرسد و مخاطبی بشنود یا نشنود و کسی دریابد یا نه که«چرا فریاد؟» یا«با چه مایه از نیاز؟» و کسی دریابد یا نه که«مفهومی بود این یا مصداقی؟ صورت واژه‌ئی بود این در آستانهء زایشی یا فرسایشی؟ نالهء مرگی بود این یا میلادی؟ فرمان رحیل قبیلهء مردی بود این یا نامردی؟ خانی که به وادی برکت راه می‌نماید یا خائنی که به کجراههء نامرادی می‌کشاند؟» و چه بر جای می‌ماند آنگاه که پیکان فریاد از چله رها شود؟-: نیازی ارضا شده؟ پرتابه‌ئی به دراز خویش یا زخمی دیگر به آماج خویشتن؟ و بگو با من بگو با من: که می‌شنود و تازه چه تفسیر می‌کند؟ 2 غریوی رعدآسا از اعماق نهانگاه طاقت زدگی: غریرو شوریده حال گونه‌ئی از خویش از برجواره بامی بی‌حفاظ..."