زندانی - مجله کلک ادب و هنر

"قدمی به طرف مارال برمی‌دارد و می‌گوید: «خاله‌ت،رو سپهر خیلی حساب می‌کرد، نه؟» «آره،اما چه فایده. مارال روی صندلی می‌نشیند و به‌ درپوش زنگ‌زده کف آشپزخانه نگاه می‌کند. زن،روبان سیاه را از دور عکس سپهر باز می‌کند و به مچش می‌بندد و می‌گوید: (به تصویر صفحه مراجعه شود) «خوش اومدین. بشقاب را دست‌ زن می‌دهد و او را روی صندلی‌ کنار قاب عکس سپهر می‌نشاند. مرد،روبان مچاله شده سیاه را کنار قاب‌ عکس سپهر می‌گذارد و گلهای خاک گرفته‌ی‌ روی سرشانه زن را با نوک انگشتانش نوازش‌ می‌کند. تصویر سیاه و سفید سپهر را که روی کاغذ چاپ‌ شده بود تا می‌کند و در جیب بارانی‌اش‌ می‌گذارد. زن از خیابان رد می‌شود و برای تاکسی‌ دست بلند می‌کند و می‌گوید: «بهشت زهرا،سه تومن». مارال به گودی به جا ماندی روی بالش خاله‌ چشم می‌دوزد و می‌گوید: «نمی‌دونم،چطور مگه؟» «گفتم اگه بیکاری با هم بریم بیرون."