چکیده:
در این مقاله، ارتباط سرمایه اجتماعی و امنیت ملی پایدار بررسی شده است. پرسش اینست که سرمایه اجتماعی چه سهمی در تدارک امنیت ملی پایدار دارد و مکانیسم نقش آفرینی آن چگونه است؟ در ابتدا به تحول مفهوم امنیت، اشاره و سپس، نقش و سهم سرمایه اجتماعی در تدارک امنیت ملی پایدار بررسی شده است. مطابق یافته های مقاله، نظم اجتماعی و امنیت ملی، حاصل رضایت مندی شهروندان و گروه هاست و این رضایت مندی در گرو وجود شبکه های اجتماعی نیرومند و برآمده از فرآیند مستمر، نهادمند و برخاسته از بطن جامعه است که می توان آنها را در چهره سرمایه اجتماعی قوی مجسم کرد. دستاورد نظری مقاله نشان می دهد سرمایه اجتماعی، به شیوه های مختلف، از جمله افزایش یکپارچگی ملی، تسهیل مدیریت دشواری های سیاسی- اقتصادی، پیش گیری از انفعال سیاسی- اجتماعی، ارتقاء ظرفیت نظام سیاسی، تثبیت و ارتقای هویت ملی و تعمیق اعتماد، در پایداری امنیت ملی، نقش مستقیم دارد.
This paper studies the relationship between social capital and sustainable national security and its main question is as follows; what is the role of social capital in promotion of sustainable national security and what are its mechanisms? In answering these questions first the challenges of modern security is discussed and then the role of social capital is considered under the said process. Based on the findings of this paper، social order and national security are outcome of citizen’s and the interest groups satisfaction and this in turn is subject to existence of powerful social networks originated in durable and institutional process which can be represented in a influential social capital. The theoretical findings of this paper indicate that social capital can directly influence sustainable national security through several ways and means including increasing the national solidarity، facilitating socio-political and economic crises management، preventing socio-political passiveness، promotion of the capacity of the system، consolidation and promotion of national identity and deepening the trust.
خلاصه ماشینی:
مطابقیافتههای مقاله،نظم اجتماعی و امنیت ملی،حاصل رضایتمندی شهروندان وگروههاست و این رضایتمندی در گرو وجود شبکههای اجتماعی نیرومند و برآمدهاز فرآیند مستمر،نهادمند و برخاسته از بطن جامعه است که میتوان آنها را در چهرهسرمایه اجتماعی قوی مجسم کرد.
سرمایه اجتماعی در سطح کلان،بیانگر توصیف ویژگیهای جامعه یا گروهی از اجتماع است که توانایی سازماندهی جمعی وداوطلبانه برای حل مشکلات متقابل یا مسائل عمومی را افزایش میدهد.
در مرحله چهارم،مسئولیت سیاسی برای تضمین امنیت(جهت تقویت تمامی موارد ذکرشده)نیز توسعه یافته ودر محیطهای گستردهای همچون دولتهای ملی،شامل روندی رو به بالا،همچون نهادهایبین المللی یا رو به پایین،همچون حکومتهای محلی یا سازمانهای غیردولتی،نظرات عمومیو گروههای فشار یا نیروهای بازار،پراکنده شده است (3:7002,nesnaH & nazuB) .
ycnegA جدول(1):مقایسه امنیت ملی و امنیت ملی پایدار نوع امنیتمؤلفههای مفهومی\امنیت ملی\امنیت ملی پایدار مرجع امنیت\دولت\جامعه موضوع امنیت\سرزمین/نهاد\برابری فرصتها منبع ناامنی\تهدید خارجی/شورش داخلی\واقعیت یا احساس تبعیض کارگزار ناامنی\نظامیان/سلاحهای پیشرفته\شبکههای اخلاقی-اجتماعی نقش نخبگان سیاسی\تصمیمگیری استراتژیک\تسهیلگری دغدغه جامعه\بقا\بالندگی و رهاییبخشی اولویت خطر\تهدیدهای خارجی\آسیبپذیریهای داخلی جایگاه هنجارهای بین المللی\تشریفاتی\فرصت بین المللی دغدغه دولت\تولید نظم و امنیت\توزیع امنیت و فرصت مشارکت اجتماعی\عارضه غیر قابل انکار\ارزش قابل تحسین رقابت نخبگان\شر لازم\فرصت ارتقا روش تولید امنیت\وادارسازی\بازدارندگی و ترغیب نظریهپرداز شاخص\هانس جی مورگنتا\کیت کراوس و مایکل ویلیامز به طور خلاصه،امنیت پایدار میتواند جوامع را برای پیشگیری از یا دفاع در برابرتهدیدات متوجه دولت ملی توانمند کند،ناامنی عمیق انسانی را در سراسر جهان کاهش دهد وتهدیدات بلندمدتی را که متوجه امنیت جهانی است،مدیریت کند.
از جمله عللی که سبب خدشهدار شدن یکپارچگی ملی میشود،میتوانبه تبعیض قومی،آشناپروری،فروپاشی نهاد خانواده،اختلافات مذهبی،قانونگریزی،افزایشجنایت،آدمکشی و فقر اشاره کرد که همه این موارد،ناشی از کمبود سرمایه اجتماعی است.