جدائی نامه - مجله میقات حج ادب و هنر

104 بعد از آن در مَسلَخ عشق منا * * * ذبح قربانی کنم ای آشنا آری ، آری کعبه یعنی عشق و شور * * * حج صراط روشنِ بزم حضور کعبه یعنی ثقل سنگین زمین * * * بیت معمور خدا ، دار الأمین آنکه حج را دید ، جز حق را ندید * * * نامَد از او غیرِ فعل حق پدید جدائی نامه احمد نعمتی مدینه دل به وصلت بی قرار است * * * دو چشمم از فراقت اشکبار است ز خاطر کی رود یادت مدینه ؟ * * * مرا یادت به خاطر ماندگار است دل ویرانه ام جای تو باشد * * * که گنج اندر خرابه پایدار است چنان زد سوز هجرت داغ بر دل * * * که تا صبح قیامت پایدار است تو داری بوی پیغمبر مدینه ! * * * تو را از او هزاران یادگار است اگر چه دوری از چشمم مدینه * * * خیالت دیده را نقش و نگار است تو پاکان را به سینه جای دادی * * * زمینت بهتر از صد لاله زارست مدینه سرزمین پاک گُل ها * * * مرا از دوریت بر دیده خار است نهال شوق تو کِشتیم به سینه * * * درختی شُد که پر از برگ و بار است فراقت را تحمّل کی توانم ؟ * * * مرا این کار بیرون ز اختیار است جدایی نامه ام آمد به پایان * * * کنون این آرزو از کردگار است که بیت الله کند قسمت دگر بار * * * که هجرانش مرا بس ناگوار است دگر بخشد گناهم را ز رحمت * * * خدایا !