چکیده:
هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تاثیر تمرینات استقامتی، قدرتی، و موازی بر عملکرد قلب دختران دانشگاهی. 39 دانشجوی دختر غیر ورزشکار با میانگین سن 58/2±24 سال، قد 2/8±161 سانتی متر، و وزن 61/14±8/56 کیلوگرم با سلامت کامل قلبی– عروقی به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل (9 نفر:C)، تمرین استقامتی (10 نفر: E)، تمرین قدرتی (10 نفر: S) ، و تمرین موازی (10 نفر: SE) قرار گرفتند. برنامه استقامتی در هفته اول شامل دویدن با شدت 65% ضربان قلب بیشینه (MHR) روی نوارگردان الکتریکی به مدت 16 دقیقه بود که هفته هشتم به تدریج به 80 % MHR و مدت 30 دقیقه رسید. برنامه تمرین قدرتی عبارت بود از اجرای حرکات پرس پا، پرس سینه، کشش زیر بغل، و کشش پشت ساق پا. حرکات در هفته اول با 50 % یک تکرار بیشینه (RM1) در دو نوبت با 10 تکرار اجرا شد که به 80 % RM1 در 3 نوبت با 6 تکرار در هفته هشتم رسید. برنامه تمرین موازی، ترکیب تمرینات استقامتی و قدرتی در هر نوبت تمرین بود. برنامه تمرین گروه ها سه روز در هفته انجام شد. در شرایط استراحت، تعداد ضربان قلب، اندازه فواصل PR و QT، فاصله قطعه ST از خط پایه، زمان افت سرعت (DT)، و درصد کسر تخلیه ای آزمودنی ها با روش الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی اندازه گیری شد. فشار خون دیاستولی، سیستولی و max2Vo (با استفاده از نوارگردان و برنامه تمرینی بروس) نیز ارزیابی شد. یافته ها نشان داد کاهش ضربان قلب و فشار خون سیستولی، افزایش فاصله PR و max2Vo، کاهش فشار دیاستولی گروه استقامتی معنادار بود که در مقایسه بین گروهی در 4 متغیر اول تفاوت ها معنادار شد (05/0≥p). در گروه قدرتی ضربان قلب و فشار خون سیستولی افزایش معناداری نشان داد که در مقایسه بین گروهی تفاوت ها معنادار شد (05/0≥p). در گروه موازی مقدار max2Vo افزایش معناداری داشت (05/0≥p)، که در مقایسه بین گروهی تفاوت معنادار بود. انجام تمرین استقامتی پس از تمرین قدرتی موجب ظهور ترکیبی از سازگاری های حاصل از تمرینات استقامتی و قدرتی در قلب و حذف برخی تاثیرات ناخواسته تمرینات قدرتی بر قلب می شود.
خلاصه ماشینی:
"یافتهها نشان داد کاهش ضربان قلب و فشار خون سیستولی،افزایش فاصلۀ RP و xam2oV ،کاهشفشار دیاستولی گروه استقامتی معنادار بود که در مقایسۀ بین گروهی در 4 متغیر اول تفاوتها معنادار شد )50/0<-p( .
در گروه قدرتی ضربان قلب و فشار خون سیستولی افزایش معناداری نشان داد که د مقایسۀ بینگروهی تفاوتها معنادار شد )50/0<-p( .
با توجه به محدودیت پژوهشها در حیطۀسازگاریهای قلبی با تمرینات استقامتی و قدرتیزنان و نیز پژوهشهای اندک در زمینۀ آثار تمرینموازی برقلب،پژوهش حاضر انجام گرفت تا به اینسؤال پاسخ دهد که تمرین استقامتی،قدرتی،و موازیچهاثری برعملکرد استراحتی قلب زنان دارد؟ روششناسی 39 دانشجوی دختر غیرورزشکار به صورتهدفمند نمونۀ پژوهش انتخاب شدند.
برنامههای تمرینی تمرین گروه استقامتی شامل دویدن با شدتکار 65%ضربان قلب بیشیه روی نوارگردان بهمدت 16 دقیقه در هفتۀ اول بود که به 80% RHM بهمدت 30 دقیقه در هفتۀ هشتم رسید(4).
تصویر GCE استراحتی سه گروه تمرینی پس از اتمام 8هفته فعالیت )A :گروه موازی B :گروه قدرتی C :گروه استقامتی) یافتهها در جدول 2 ارزشهای مطلق ویژگیهایعملکردی قلب آزمودنیها آمده است.
با استفاده از اینگونه تمرینات،سازگارهای قلبیمتفاوتی گزارش شده است(8،1) در پژوهش حاضر ضربان قلب استراحتی گروهاستقامتی کاهش معنادار و گروه قدرتی افزایشمعناداری یافت که در مقایسۀ بین گروهی تفاوتهامعنادار شد )50/0<-p( .
در مقایسۀ بین گروهی پژوهش حاضر،اختلافمعناداری در فاصلۀ RP مشاهده شد که این اختلافبین گروه استقامتی با گروههای قدرتی و کنترلمعنادار بود )50/0<-p( .
فشار خون در گروه موازی کاهشمعناداری نشان نداد که احتمالا نشاندهندۀ تعدیلآثار تمرین قدرتی با انجام تمرین استقامتی است.
dna erutcurts ralucirtnev tfel neewteb noitaicossA".
D,unaereniV htiw derpmoc deniart-ecnarudne fo straeh eht ni detnemgua si noitcnuf cilotsaid sixa-gnol ralucirtnev ."