خلاصه ماشینی:
"نه آمار واطلاعات کافی بود،نه مسئولین امراز وضع کشور بحد لازم اطلاع داشتندو نه کارشناسان مطلع و به تعداد کافیموجود بودند که بتوانند هم برنامه راتنظیم کنند و هم آنرا به مرحلهاجرا درآورند ولی علیرغم همهمشکلات اجرای برنامه اول شروعشد و شالوده سازمان برنامه بعنواناولین دستگاه برنامهریزی کشورگذاشته شد و صنایعی که در دورهاعلیحضرت رضا شاه کبیر بوجود آمدهبود و بسبب بهرهبرداری بیش ازحد و عدم انجام تعمیرات لازم روبهانهدام میرفت مورد توجه قرار گرفتو با سرمایهگذاریهائی که روی اینصنایع و بعضی صنایع جدید شد وطرحهائی که در زمینه توسعه کشاورزیو ایجاد راههای ارتباطی اجرا گردیدگامهای اولیه برای توسعه کشاورزیو صنعتی کردن کشور و تجهیز نیرویانسانی برداشته شد.
طی سالهای برنامه دوم سرمایه-گذاری بخش دولتی و بخش خصوصیافزایش یافت و بموازان آن درآمد ناخالص ملی از 229 میلیارد ریال درسال 1334 به 6ر301 میلیارد ریالدر سال 1341 بالغ گردید و اقتصادکشور از رشد متوسطی حدود 3ر4درصد برخوردار گشت.
طیهمین دوره درآمد ملی ایران از6ر301 میلیارد ریال به 8ر457میلیارد ریال(برمبنای قیمتهای سال1344)و درآمد سرانه از 12800ریال به 17200 ریال رسید(یعنی6 درصد رشد متوسط سالانه)از سویدیگر برنامه سوم مقارن با تحولاتاجتماعی بزرگی شد که اثرات آن درتکامل جامعه ما انکار ناپذیر است.
کل سرمایهگذاری ثابت اعم از بخشعمومی و بخش خصوصی طی برنامهچهارم به مبلغ 810 میلیارد ریال پیشبینی گردیده است و طبق محاسباتاقتصادی که بعمل آمده است پیشبینی میشود که سرمایهگذاری فوقدرآمد ملی را از حدود 8ر457 میلیاردریال در پایان برنامه چهارم افزایشخواهد داد یعنی در طی این دورهکشور از رشد سالانه متوسطی معادل4ر9 درصد در سال برخوردار خواهدگردید و درآمد ملی مجموعا طی 5 سالدر حدود 75 درصد افزایش خواهدیافت."